บทที่ 457 กิจกรรมแจกรางวัล
25 Viewsบทที่ 457 กิจกรรมแจกรางวัล
ผู้แปล : Resurrection novels
“คนผู้นี้มัน…เป็นไปไม่ได้!” ชายคนหนึ่งอุทาน
“คนผู้นี้เคยดำรงตำแหน่งขุนนางใหญ่ เป็นเวลาสองรัชกาล อีกทั้งเขายังเป็นคนที่ช่วยอดีตจักรพรรดิทั้งสองพระองค์ปกครองอาณาจักรวารีด้วย!”
“ เขายังไม่เกษียณอีกหรือ? มีคนกล่าวว่าเขาล้มเหลวที่จะทะลวงขั้น เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะตายในอีกไม่ช้า ”
“ทำไมเขาไม่ไปซื้อเบอร์เกอร์กัน? เพียงแค่ชิ้นเดียวเขาก็สามารถก้าวสู่ขั้นถัดไปและเพิ่มอายุไขได้แล้ว ”
“ เขาแตกต่างจากขุนนางเกษียณคนอื่น ๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาเป็นคนที่มีจิตดียิ่ง เขาได้บริจาคหินปราณทั้งหมด ของเขาให้กับคนยากไร้ ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะซื้อเบอร์เกอร์ที่มีราคาห้าแสนหินปราณได้ ”
“ทำไมเขาถึงมาที่นี่กัน เขาต้องการช่วยหลานสาวของเขางั้นหรือไม่? เราทุกคนก็ล้วนแต่รู้ว่านางไม่มีรากวิญญาณแต่กำเนิดและไม่สามารถฝึกฝนได้ดังนั้นเขาจะมาทำไมกัน”
“ที่แย่กว่านั้นคือนางกำลังป่วยเป็นโรคร้ายแรงที่ไม่สามารถรักษาได้นองเสียจากนางจะสามารถเข้าสู่หนทางแห่งการฝึกตน เพื่อเสริมสร้างร่างกายด้วยพลังปราณ”
“เขาไม่สามารถซื้อของได้ถ้าไม่ได้เป็นสมาชิก พวกเจ้าก็รู้ว่านายพลขงเบ้งเป็นคนโหดร้ายแค่ไหน”
“ เจ้าพูดถูกแล้ว นอกจากนี้ในฐานะนักธุรกิจเขาจะต้องซื่อสัตย์ เขาเคยบอกว่าเขาจะรับเฉพาะผู้ที่มีสมาชิกระดับสูงสุดเท่านั้น ซึ่งนั่นหมายความว่าเขาไม่สามารถละคำพูดของเขาได้!”
“นอกจากนี้นายพล ขงเบ้ง ยังได้รับสมญานามว่าจอมปีศาจด้วย เขามักจะคุยโวว่าเขาเป็นชายที่มีหลักการ แต่มันก็เป็นเรื่องโกหกเท่านั้น เพราะเขาเป็นแค่คนที่โลภมาก”
“ข้าขอโทษนะ แต่ข้าคิดว่าเจ้าควรจะกลับไปเสียดีกว่า เพราะเจ้าไม่สามารถเข้าร้านได้หากไม่มีบัตรสมาชิกระดับสูงสุด”
ผู้คนรอบๆต่างพากันส่ายหัว พวกเขาเห็นอกเห็นใจชายชรา แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ท้ายที่สุดการเป็นสมาชิกระดับสูงสุดก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
“บัดซบ! พวกเจ้ากำลังพูดถึงอะไรกัน!! พวกเจ้ากล้านินทาข้าได้เช่นไรทั้งที่ข้ายังอยู่ที่นี่”
บังอาจนัก! พวกเขากล้าพูดว่าข้าไม่ดี ในขณะที่ข้ายังอยู่ตรงนี้ด้วย! ข้าเป็นคนโลภงั้นหรือไม่? ไม่เลย ข้าไม่ใช่ ข้าเป็นคนดีและมีจิตใจงามต่างหาก
จากนั้น ซูเชวี่ย ก็เริ่มยิ้ม
“ทุกท่าน เนื่องจากวันนี้เป็นวันเปิดร้านใหม่ เราจึงมีกิจกรรมสุ่มแจกรางวัลด้วย ใครก็ตามที่ชนะจะได้รับบัตรสมาชิกระดับสูงสุดไปเลยทันที! มีใครอยากร่วมกิจกรรมบ้าง?”
เมื่อได้ยินอย่างนี้ทุกคนก็ประหลาดใจ
จะได้รับบัตรสมาชิกระดับสูงสุดงั้นหรือไม่! ข้าหูฝาดไปหรือเปล่า? ทำไมปีศาจร้ายถึงเปลี่ยน … เป็นคนดีเช่นนี้? อย่างไรก็ตามข้าต้องลองดู
“ท่านนายพลขงเบ้ง ช่างใจดีจริงๆ! ข้าเอาด้วย!”
“ข้าด้วย!”
“ข้าด้วย!”
…
ทันใดนั้นทุกคนก็ยกมือขึ้นและเริ่มตะโกน
ซูเชวี่ย ยิ้ม
“ข้าดีใจที่พวกเจ้าทุกคนให้ความสนใจกิจกรรมนี้ เอาหละเรามาเริ่มสุ่มกันดีกว่า สิบ เก้า แปด เจ็ด หก ห้า สี่ สาม … ”
“… สอง หนึ่ง!” ทุกคนตะโกนพร้อมกัน
ทุกคนต่างหวังที่จะเป็นผู้โชคดีในกิจกรรมนี้
อย่างไรก็ตามเมื่อนับเสร็จ ซูเชวี่ย ก็ชี้ไปที่ชายชรากลางฝูงชน
“ขอแสดงความยินดีกับชายชราผู้นี้ด้วย ที่ได้รับบัตรสมาชิกระดับสูงสุด ตอนเจ้าสามารถเพลิดเพลินไปกับไอศครีมได้โดยไม่ต้องจ่ายหินปราณแม้แต่ก้อนเดียว โปรดเข้ามาในร้านด้วย!”
ผู้คนรอบๆต่างพากันตกตะลึง
ซูเชวี่ย เดินไปที่ชายชรายิ้ม
เมื่อทุกคนมองเขาด้วยความประหลาดใจเขาก็พาชายชราและหลานสาวของเขาเข้าไปในร้าน
แอ๊ดดด ปัง
บัดซบ! อะไรคือกิจกรรมนี้กัน นายพลขงเบ้งเพียงแค่ชี้ไปที่ชายชรานั่นด้วยตนเองโดยไม่ให้โอกาสเราทำกิจกรรมอะไรเลย! นี่คือรางวัลที่เขาพูดถึงใช่หรือไม่! บ้าเอ๊ย เขากำลังล้อเล่นกับเราหรือไง!
“ข้าว่าแล้วเชียวว่ามันแปลกๆ เขาไม่ใช่คนดีจริงๆด้วย !”
“แต่อย่างน้อยชายชราผู้นั้นก็ได้รับบัตรสมาชิกระดับสูงสุดนะ”
“ถูกแล้ว ข้าว่าเขากำลังช่วยเหลือชายชราคนนั้นอย่างตั้งใจต่างหาก!”
ผู้คนส่ายหัวและจ้องเข้าไปที่ร้าน
ซูเชวี่ย ตกแต่งร้านในสไตล์ทันสมัยมาก และมีผนังที่ทำจากแก้วดังนั้นผู้คนจึงสามารถเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นภายในได้
ชายชราและหลานสาวของเขายังคงตกใจและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ซูเชวี่ย พาพวกเขาเข้าไปที่ร้านและขอให้พวกเขานั่งที่โต๊ะ จากนั้นเขาก็นำเปิดกล่องที่มีไอเย็นโชยออกมาและตักไอศครีมหลากสีออกมาสองสามลูก
เมื่อเห็นอย่างนี้ทุกคนที่ยืนอยู่นอกประตูก็สับสน
“ดูเหมือนว่ามันทำมาจากเศษน้ำแข็งชิ้นเล็ก ๆ!”
“ของเช่นนั้นจะสามารถหล่อเลี้ยงและขัดเกลารากวิญญาณได้งั้นรึ? ไม่มีทาง!”
“อย่าลืมว่าหลานสาวของเขาไม่มีแม้แต่รากวิญญาณ ข้าคิดว่ามันจะไม่ได้ผลอย่างแน่นอน”
“เป็นไปได้ไหมที่นางจะได้รับรากวิญญาณใหม่ หลังจากที่นางกินมัน? แต่เรื่องเช่นนั้นมันจะเป็นไปได้จริงๆหรือ?”
“นั่นเป็นไปไม่ได้แน่นอน!”
“แต่ข้าไม่คิดเช่นเจ้า หากพิจารณาจากเบอร์เกอร์และกาแฟที่เขาทำ ข้าคิดว่าไอศกรีมนี้สามารถช่วยบำรุง ปรับแต่งหรือสร้างรากวิญญาณได้แน่นอน …”
“ใช่ ข้าเองก็เห็นด้วยกับเจ้า”
“เลิกคุยกันก่อน พวกเขาจะกินมันแล้ว ”
“จับตาดูชายชราคนนั้นแทนดีกว่า แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีพรสวรรค์มากนัก แต่ถ้าหากของที่เขากินได้ผลมันต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้าง”
…
หากไม่ใช่เพราะผลกระทบของเบอร์เกอร์และกาแฟ พวกเขาคงไม่เชื่อว่าไอศครีมนี้จะสามารถบำรุงและปรับปรุงรากวิญญาณได้
ในขณะเดียวกันภายในร้าน ซูเชวี่ย ก็ได้วางหม้อไอศครีมไว้ข้างหน้าชายชราและหลานสาวของเขา
เมื่อเห็นหม้อ ชายชราและหลานสาวของเขาก็ตกตะลึง
แต่ชายชรานั้นตกตะลึงเป็นพิเศษเพราะเขาตั้งใจจะดูว่านายพลขงเบ้ง จะแสดงความสงสารหรือเมตตาพวกเขาบ้างไหม แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะได้รับบัตรสมาชิกระดับสูงสุดโดยไม่ได้มีส่วนร่วมในการยกมือทำกิจกรรมหรือส่วนร่วมอะไรทั้งนั้น
ตอนนี้เขาแปลกใจยิ่งกว่าเดิมอีก ที่เขาถูกนำตัวเข้ามาในร้านโดย ซูเชวี่ย และตอนนี้ก็มีหม้อที่มีก้อนหลากสีอยู่ตรงหน้าเขา…
ในสายตาของเขา ซูเชวี่ย เป็นคนที่อ่อนโยนและอบอุ่นมาก
เขาเป็นปีศาจร้ายที่ชอบปล้นบ้านของผู้คนและฆ่าคนโดยไม่กระพริบตาจริงๆงั้นรึ? ไม่มีทางข้าจะต้องเข้าใจเขาผิดไป เรื่องพวกนั้นมันต้องเป็นแค่ข่าวลือแน่ๆ
“ไม่ต้องกังวลไป ทำตัวให้เหมือนอยู่ที่บ้านของตัวเอง และลิ้มรสของตรงหน้า พวกเจ้าเป็นสองคนแรกที่ได้เข้ามาในร้าน ดังนั้นจงกินให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ และข้าจะตักให้พวกเจ้าเพิ่มหากมันไม่เพียงพอ แน่นอนว่าพวกเจ้าไม่ต้องจ่ายหินปราณแม้แต่ก้อนเดียว ”
เนื่องจากชายชราเคยเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงมาก่อน ซูเชวี่ย จึงคิดว่าการช่วยเหลือเขาจะไม่นับเป็นการสูญเปล่า
เมื่อได้ยินอย่างนี้ชายชราและหลานสาวของเขาก็แสดงความขอบคุณทันที
“ข้าขอขอบคุณท่านมากท่านนายพล ขงเบ้ง!”
“นับแต่นี้ไป ข้าจะถือว่าข้าติดหนี้ท่าน ไม่ว่าหลานของข้าจะได้รับรากวิญญาณหรือไม่ก็ตาม”เขากล่าวพร้อมป้องมือคำนับ ซูเชวี่ย
ซูเชวี่ย โบกมือของเขาอย่างไม่ใส่ใจ “อย่าทำเช่นนี้ นี้เพราะเจ้าเป็นผู้โชคดีที่ถูกเลือกจากกิจกรรม ดังนั้นเจ้าสามารถกินเท่าไหร่ก็ได้มากเท่าที่เจ้าต้องการ เฮ้เด็กน้อยให้ข้าป้อนเจ้าดีไหม ”
จากนั้นเขาก็ตักไอศกรีมขึ้นมาเล็กน้อยและเตรียมที่จะป้อนนาง
เด็กสาวหน้าแดงและเขินอาย “ขอบคุณมากพี่ใหญ่! แต่ข้าสามารถตักกินได้ด้วยตนเอง ”
…ข้าไม่ใช่พี่ใหญ่ ข้าคือคนหล่อต่างหาก!
แต่ถึงจะพูดเช่นนั้นเด็กสาวก็ยังอ้าปากกว้างแล้วงับไปที่ช้อนไอศกรีมที่ ซูเชวี่ย ป้อนตามมารยาท และวินาทีต่อมาก็มีแสงสว่างพวยพุ่งออกมาจากในปากของนางจนทะลุออกไปนอกร้าน
…
