“เหมืองแร่เหล็กที่เขาต้าหมัวนั้นเป็นการทำเหมืองแบบบ่อเปิดสมบูรณ์ การขนส่งก็สามารถเข้าถึงได้เช่นกัน ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดก็คือปริมาณธาตุเหล็กที่สูง มันแข็งเกินไป การสกัดจะยากมากในตอนแรก ด้วยการสร้างเตาแสงอาทิตย์ขนาดใหญ่ จะสามารถหลอมเขาต้าหมัวได้ทีละนิดทีละหน่อย ซึ่งจะเพิ่มความเร็วในการสกัดในทันที ส่วนที่เพิ่มจะขึ้นอยู่กับขนาดและจำนวนของเตาแสงอาทิตย์เพียงอย่างเดียว” เหยินปาเชียนทำให้ผู้คนมั่นใจ

ในขณะนี้ ไม่มีใครใส่ใจกับการทดสอบกระจกอีกต่อไป ความสนใจทั้งหมดไปอยู่ที่เหยินปาเชียนเนื่องจากสิ่งที่เขาพูดออกมาได้ดึงดูดความสนใจทั้งหมดของทุกคนแล้ว

การขาดแคลนแร่เหล็กก่อปัญหาให้ต้าเย่าเสมอมา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสามารถซื้อได้จากแคว้นหยูนกับแคว้นเฉิน แต่ปริมาณก็ยังน้อยเกินไปอยู่ดี เหล่าพ่อค้าสนใจที่จะขนส่งสินค้าที่มีขนาดเล็ก น้ำหนักเบา และมีมูลค่าสูงกว่า เช่น เกลือ ขนสัตว์ หินล้ำค่า เสื้อผ้า และเครื่องถ้วยชาม

เครื่องเหล็กทุกชนิดนั้นมักจะมีค่ามากตลอด สำหรับชนเผ่าธรรมดา มีดเหล็กอย่างดี 1 กิโลกรัมอาจถือได้ว่าเป็นสมบัติที่สามารถได้รับหลังจากที่สะสมเงินออมมาหลายปี

จักรพรรดินีต้องการที่จะขยายกองทัพเป็น 20,000 นาย และนางต้องหาวิธีในการจัดเตรียมอาวุธเพิ่มด้วยเช่นกัน หากไม่ใช่เพราะเหยินปาเชียน นางก็คงจะนำสมบัติจากโกดังภายในพระราชวังมาแลกกับอาวุธจากแคว้นอื่นไปแล้ว

ในช่วงเวลานี้ มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับคนธรรมดาที่จะซื้อเครื่องเหล็ก แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ยังไงซะการเตรียมการสำหรับกองทัพใหม่นั้นก็มีความสำคัญมากที่สุดในขณะนี้

นั่นเป็นสาเหตุที่ทหารหลวงแสดงท่าทางราวกับสูญเสียลูกไปเมื่อเหยินปาเชียนใช้อาวุธประจำกายของเขาเพื่อทำการทดลองเมื่อครู่นี้ กล่าวสั้น ๆ ได้ว่า ดาบอยู่เขารอด ดาบพังเขาตาย สำหรับตัวเขาแล้ว ดาบเล่มนั้นใกล้ชิดกับเขามากกว่าลูกของเขาซะอีก

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ตอนที่เหยินปาเชียนพูดว่าผลผลิตที่เขาต้าหมัวจะเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่า ทุกคนต่างก็ไม่เชื่อ

หากเป็นเช่นนั้น เหยินปาเชียนก็จะได้รับผลประโยชน์อันดีเยี่ยมอย่างแน่นอน ต่อให้เขาอาศัยผลงานนี้เพียงอย่างเดียวและไม่ทำอะไรอีกในอนาคต มันก็เพียงพอสำหรับเขาแล้วที่จะได้รับการแต่งตั้งในราชสำนักแห่งต้าเย่า

ถ้าหากเหยินปาเชียนบอกว่าตนสามารถเพิ่มผลผลิตแร่เหล็กที่เขาต้าหมัวได้ร้อยเท่าก่อนหน้านี้ พวกเขาคงไม่เชื่ออย่างแน่นอน เนื่องจากพวกเขาเกรงว่าจะถูกจักรพรรดินีซักถาม

อย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งจะสาธิตการหลอมละลายของดาบเหล็กให้เห็นโดยใช้จานแผ่นนี้ เมื่อรวมกับลักษณะเฉพาะของเขาต้าหมัวแล้ว ทุกคนจึงรู้สึกว่าเขาพูดเกินจริง แต่ก็ยังรู้สึกว่าค่อนข้างมีความเป็นไปได้อยู่

“ผู้รักษาการเหยิน ท่านพูดจริงรึ ?” เสนาบดีกรมโยธาธิการ ถงเจิ้นเหย่ มองแรงมาที่เหยินปาเชียน เขาเป็นชายร่างกำยำที่มีเคราเปีย

“แน่นอนอยู่แล้ว แต่ก่อนหน้านั้น พวกเราจะต้องสร้างโรงงานผลิตแก้ว หลังจากที่โรงงานผลิตแก้วสร้างเสร็จแล้ว เมื่อนั้นพวกเราก็จะสามารถผลิตกระจกให้เพียงพอที่จะสนับสนุนเตาพลังงานแสงอาทิตย์ได้”

“สิ่งที่ต้องใช้สำหรับโรงงานผลิตแก้วที่ท่านพูดถึงคืออะไรงั้นรึ ? ตราบใดที่สามารถทำได้ กรมโยธาธิการทั้งหมดจะรับใช้ในคำสั่งของท่านเอง” ถงเจิ้นเหย่พูดออกมาด้วยเสียงโทนต่ำ

“กรมพระคลังก็เหมือนกัน” ถูหว่าน เสนาบดีกรมพระคลัง ดูเหมือนจะมีอายุมากกว่ากู่เย่ เหรัญญิกหลวง แต่นางก็เป็นหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความงดงาม

ในปัจจุบัน ทุกคนต่างรู้เหตุผลแล้วว่าเหตุใดจักรพรรดินีถึงได้พาพวกเขามาที่นี่

เหตุผลหนึ่งคือเฝ้าสังเกตสมบัติชิ้นนี้และร่วมมือกับทุกฝ่ายในการสร้างโรงงานผลิตแก้วในเวลาเดียวกัน อีกเหตุผลหนึ่งก็คืออาจจะขอความช่วยเหลือจากฝ่ายต่าง ๆ เงินและกำลังคนเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องมี ณ เวลานี้

อย่างไรก็ตาม เพื่อที่จะได้รับผลประโยชน์จากแผนที่เหยินปาเชียนได้คิดขึ้นมา จึงไม่มีใครกล่าวปฏิเสธเลยแม้ว่าพวกเขาจะต้องช่วยเหลือก็ตาม

“ข้าจะไม่รบกวนทุกท่านด้วยงานอื่น โรงงานผลิตแก้วนั้นจะถูกพิจารณาให้เป็นสมบัติของพระราชวัง และแน่นอนว่าเงินที่จะใช้สร้างโรงงานนั้นจะได้รับจากพระราชวัง” เหยินปาเชียนกล่าวในนามขององค์จักรพรรดินี

“หือ ?” ทุกคนต่างรู้สึกประหลาดใจ พวกเขาไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร

หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนต่างเริ่มครุ่นคิดตามกันไป ตัวอย่างเช่น ในความเป็นจริงแล้ว มหาจักรวรรดิเซี่ย แคว้นหยูน และแคว้นเฉิน มีอุตสาหกรรมของตนเอง แต่ต้าเย่านั้นล้าหลังด้านเศรษฐกิจ ทั้งอดีตจักรพรรดิและจักรพรรดินีต่างมีความต้องการวัสดุน้อยมากและไม่ฟุ่มเฟือย นอกจากนี้ความคิดของพวกเขาก็ไม่ได้มุ่งเน้นในเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน ซึ่งอธิบายว่าเหตุใดราชวงศ์จึงไม่เคยมีอุตสาหกรรมเลย

คงไม่ต้องบอกว่าคำพูดที่เหยินปาเชียนพูดออกมานั้นเป็นความคิดของตัวเขาเองอย่างแน่นอน จักรพรรดินีคงจะไม่คิดเช่นนี้

“ข้าจะจัดเตรียมเตาแสงอาทิตย์สำหรับเขาต้าหมัว ไม่มีความจำเป็นที่ทุกคนต้องลงมือทำทุกอย่าง ข้าจะต้องใช้ช่างตีเหล็กระหว่างกระบวนการก่อสร้าง ในขณะเดียวกันข้าจะต้องรวบรวมชาวบ้านที่มีฝีมือ คนเหล่านั้นจะต้องมีทักษะฝีมือ”

หลังจากที่ได้ฟังแล้ว เสนาบดีกรมโยธาธิการ ถงเจิ้นเหย่ ดูเหมือนจะไม่คัดค้าน ไม่ต้องพูดถึงเหยินปาเชียนที่อ้างว่าตนสามารถเพิ่มอัตราการสกัดที่เขาต้าหมัวได้ร้อยเท่า ต่อให้ได้สักสิบเท่า เขาก็พร้อมที่จะสนับสนุนกำลังคนทุกประเภทที่เหยินปาเชียนต้องการ

การเพิ่มความเร็วในการสกัดเป็นประโยชน์มากที่สุดสำหรับกรมโยธาธิการ

ถูหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอรู้สึกกังขาในสิ่งที่โรงงานผลิตแก้วอย่างว่าสามารถทำได้ แต่เธอก็รู้สึกสบายใจมากขึ้นหลังจากที่คิดเกี่ยวกับมันเล็กน้อย นอกจากนี้ยังเป็นความคิดของผู้รักษาการแทนเหยิน ผู้ซึ่งเป็นพระสวามีที่องค์จักรพรรดินีเลือก ด้วยการใช้อำนาจของพระราชวังในการดำเนินการ คนอื่นก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน

ด้วยการดำเนินการเช่นนั้น โรงงานผลิตแก้วจะเป็นสมบัติของจักรพรรดินีในอนาคต

เธอจะไปกำจัดสิ่งที่เป็นของจักรพรรดินีได้เช่นไร ?

ด้วยเหตุผลข้อนี้ จึงไม่มีใครคัดค้านอะไรเลย

“เอาตามที่ว่านี้แหละ” การที่ได้เห็นทุกคนนิ่งเงียบไป จักรพรรดินีจึงประกาศคำตัดสินสุดท้าย

“ขอรับ/เจ้าค่ะ ฝ่าบาท” เหล่าฝูงชนตอบกลับมา

ในตอนแรก ไม่มีใครคาดหวังกับเหยินปาเชียนมากนัก แต่หลังจากเหตุการณ์นี้ พวกเขามองมาที่เขามากขึ้น ยังไงซะเขาก็สามารถทำในสิ่งเหล่านั้นได้ เห็นได้ชัดว่าเขามีความสามารถ น่าเสียดายที่เขายังอ่อนแออยู่ เขาอาจจะสำลักตายด้วยมือข้างเดียว และอาจจะไม่ใช่ผู้ท้าชิงที่เหมาะสมสำหรับจักรพรรดินี

“พวกเราจะเริ่มในส่วนของโรงงานผลิตแก้ววันพรุ่งนี้ ผู้รักษาการเหยินจะเป็นผู้รับผิดชอบ และฝ่ายอื่นทั้งหมดจะร่วมมือกัน”

“ทราบ”

ด้วยคำกล่าวนั้น ทุกอย่างได้รับการยืนยันแล้ว ผู้คนต่างเดินทางมาที่พระราชวังอย่างไม่สูญเปล่า อย่างน้อยที่สุดมันก็เป็นสิ่งที่เปิดหูเปิดตาพวกเขาเนื่องจากพวกเขาพยายามที่จะเป็นพยานรู้เห็นในสิ่งที่น่าอัศจรรย์

ทุกคนต่างนำแว่นกันแดดไปด้วยโดยสะดวก คนกลุ่มนั้นไม่ได้คิดที่จะคืนแว่นกันแดดให้เหยินปาเชียนเลย พวกเขาพยักหน้าให้เหยินปาเชียนแล้วจากไปพร้อมกับแว่นกันแดดบนหัวในทันที ด้วยเกรงว่าเขาจะต้องการเอามันกลับมา

แว่นกันแดดเหล่านั้นถือว่าค่อนข้างเป็นของดีสำหรับพวกเขา นอกจากนี้พวกเขาก็ไม่ได้เข้าใจเรื่องแก้วมากนัก พวกเขาคิดว่าเลนส์เหล่านั้นน่าจะทำจากหินล้ำค่าที่ถูกขัดเกลางานฝีมือและจะทำให้เป็นมรดกตกทอดที่ดีงามทีเดียว

โดยธรรมชาติแล้ว พวกเขาจะไม่รู้เลยว่าเหยินปาเชียนซื้อแว่นกันแดดเหล่านั้นตามข้างถนนราคา 30 หยวนต่อชิ้น หากเขาต้องการ เขาก็สามารถนำกลับมาเต็มกระสอบได้อย่างง่ายดายทุกเมื่อที่เขาต้องการ

ทุกคนพยักหน้าให้เหยินปาเชียนก่อนจากไป นี่เป็นสิ่งพิสูจน์ว่าผู้ยิ่งใหญ่ในพระราชวังได้ยอมรับในตัวเขามากขึ้น และมันก็เป็นสิ่งที่ดีทีเดียว

เขาไปที่พระราชวังหย่างซินในตอนเย็นแล้วพูดคุยกับจักรพรรดินีอย่างรวดเร็ว เขาพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่จำเป็นในการสร้างโรงงานผลิตแก้ว ถึงแม้ว่าในตอนบ่ายมันจะฟังดูเรียบง่าย แต่ในความเป็นจริงมันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กเลย

อย่างแรก เขาต้องการเชื้อเพลิง มันจะดีที่สุดถ้าถ่านหินหรือสารทดแทนที่เหมาะสมอย่างอื่นสามารถหาได้ในโลกนี้ มิฉะนั้นพวกเขาจะทำได้แค่อาศัยการใช้ถ่านหินเท่านั้น

ต่อมา ก็จะเป็นเตาหลอม ทั้งการทำเหล็กและแก้วจะต้องใช้สิ่งนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย

เนื่องจากต้องใช้เตาหลอม ดังนั้นพวกเขาก็จะต้องได้รับปูนซีเมนต์และอิฐด้วยเช่นกัน

ต้องใช้วัสดุที่จำเป็นในการผลิตแก้ว เช่น หินทราย โซเดียมคาร์บอเนต แร่เฟลด์สปาร์ แร่โดโลไมต์ หินปูน มิราบิไลต์ เป็นต้น

ซึ่งส่วนใหญ่จำเป็นต้องได้รับจากภายในต้าเย่า แน่นอนว่าเขาไม่จำเป็นต้องจัดหาแหล่งวัตถุดิบด้วยตัวเอง เขาแค่ต้องการนำตัวอย่างจากดาวโลกกลับมาเพื่อเป็นข้อมูลอ้างอิงให้กับผู้คนในต้าเย่า และพวกเขาจะหาแหล่งวัตถุดิบตามนั้น

อย่างไรก็ตาม เขายังจำเป็นต้องทำโซเดียมคาร์บอเนตด้วยตัวเองอยู่ดี

ดังนั้น ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงการสร้างโรงงานผลิตแก้ว แต่วัสดุจำนวนมากก็จำเป็นต้องใช้จริง

เหยินปาเชียนได้มอบหมายให้กรมโยธาธิการจัดเตรียมปูนซีเมนต์และอิฐ ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องปกปิดกลวิธีดังกล่าว หลังจากนั้นสักพัก เมื่อได้รับผลกำไรมากที่สุด เขาก็เตรียมที่จะเปิดเผยเทคนิคการผลิตแก้ว

ปูนซิเมนต์ยังสามารถนำไปใช้ในการใช้งานหลาย ยกตัวอย่างเช่น การสร้างเมืองหรือการซ่อมแซมถนน

มีการประยุกต์ใช้มากมายสำหรับด้วยอิฐเช่นกัน ยกตัวอย่างเช่น การหล่อโลหะจากเตาหลอมในอนาคต ตลอดจนการสร้างบ้านสำหรับสามัญชนจะไม่เรียกหาหินก้อนใหญ่เพื่อเอามาบดแล้วขนย้ายกลับไปที่เมืองด้วยเช่นกัน

นอกจากนี้ บ้านอิฐยังกันน้ำ ทนไฟ ป้องกันการกัดกร่อน แถมมันยังปกป้องจากความหนาวเย็นด้วยเช่นกัน มันดีกว่าเรือนไม้ทุกแง่มุม

จักรพรรดินีไม่ได้มีข้อคัดค้านอะไรเกี่ยวกับปัญหาทั้งหมดเหล่านี้ นางต้องการเห็นผลลัพธ์เท่านั้น